Na de 1 – 4 omgebogen te hebben in een gelijke stand ( 4 – 4), profiteerde Turquoise voor de zoveelste keer van een geklungel in onze defensie, om weer op voorsprong te komen: 4 – 5. Toen pakte onze coach, om voor de leek die ik ben onbegrijpelijke redenen, uit met iets waar we gewoonweg niet goed in zijn: vliegende keeper. Het was de Antwerpse goalie, die na enig oplap-werk na een botsing, tweemaal vanuit zijn eigen doelgebied in de lege Kampse muit besloot en zo zijn wedstrijd won.
Turquoise Antwerpen won verdiend ook al had ZVC meermaals ongeluk bij de afwerking.

Wedstrijdverloop.
9' Een snelle aanval van de Sinjoren wordt hoog in het doel, fraai afgerond: 0 – 1.
16' Wawrzak besluit van op links met een grondscherend schot en met wat meeval wordt het 1 – 1.
De Antwerpenaars loeren, zoals eerder gezegd, op de counter en dat spel lukt hen wonderwel. In een mum van tijd (16' tot 21') staan ze 1 – 4 voor.
Niemand geeft nog een cent voor 't Kamp. Doch twee opeenvolgende 10 meters t.v.v. Leopoldsburg worden door Bart Goessens koelweg omgezet:
In de 22' wordt het 2 – 4 en één minuut later: 3 – 4. Ruststand. Er is terug wat hoop in de Kampse gelederen.

In de tweede helft golft het spel op en neer, totdat Mike Verheyen profiteert van een geharrewar voor het Antwerpse doel en zo de stand in evenwicht brengt: 4 – 4. Nu is alles te herdoen.
Het fysieke overwicht is er bij Turquoise wat uit, doch de zoveelste flater in onze defensie (4 – 5) geeft de Sinjoren uitzicht op de overwinning. Er blijven 8 minuten te spelen. Alles kan nog.
Helaas, het spel met de vliegende keeper breekt ons zuur op, zoals hierboven al aangegeven.
De scheidsrechters presenteerden zich eens te meer als de vedetten van het schouwspel, maar beperkten hun flaters tot een aanvaardbaar minimum. Met vrucht geslaagd.

De beste ploeg, Ougrée, is kampioen. Proficiat. Voor ZVC Leopoldsburg, dat als nieuwbakken tweedeklasser schitterde tijdens de ¾ van de competitie, is de staart er teveel aan. (Clamonz)